Bir şarabın yıllandırılması, fermantasyonu takip eden ve şişelemeden önce gelen tüm oenolojik işlemleri ifade eder. Fıçılar veya fıçılarda gerçekleştirilen ve ortalama 18 ila 24 ay süren bu son vinifikasyon aşaması, şarabı saflaştırmayı, stabilize etmeyi ve büyütmeyi amaçlar.
Kap seçimi, yıllanmış şarabın yapısını ve aromalarını olduğu kadar yıllanma potansiyelini de etkiler.
Beton tanklar doğal bir termal atalete sahipken, ısı ayarlı paslanmaz çelikten (paslanmaz çelik) olanların bakımı kolaydır. Bu malzemeler şaraba aroma aktarmazlar ve sıkılıkları oksijenlenmeyi dolayısıyla oksidasyonu engeller. Fermantasyon için tasarlananlardan farklı olarak bu fıçılarda yaşlanma, daha sonra gerçekleşecektir:
Meşenin yapısal ve aromatik özellikleri ile tanen içeriği, onu enolojide fıçıcılıkta en çok kullanılan ağaç yapar.
Bu nedenle, kırmızılar için beyazlardan daha yaygın olan fıçılarda yıllandırma, bu nedenle Bordeaux, Burgunya veya Rhône crus gibi harika şarapların serilmesi için tasarlanmıştır.
Pişmiş toprak kavanozlar (amforalar, kvevrisler vb.) şarabı oksijenlendirir, ancak tanen eklemezler. Damacanalarda yıllandırma ise banyul gibi bazı doğal tatlı şaraplarda yapılmaktadır.
Şaraba göre değişen kombinasyonları, şarabın şişede yıllanması sırasında gelişmeye devam eden şarap üreticisinin imzasını bir şekilde bünyesinde barındırıyor.
İsteğe bağlı olarak, şarabın bir kaptan diğerine pompayla aktarılması şunları sağlar:
Bu isteğe bağlı karıştırma, tortuda bulunan mayaları, daha sonra oksijenlenen şarapta tekrar süspansiyon haline getirir. Yeniden etkinleştirildiklerinde organoleptik karmaşıklıklarını geliştirecekler.
"Meleklerin payı" (buharlaşan şarap miktarı), "ouillage" olarak bilinen fıçının orada olgunlaştırılan şarapla aynı şarapla tamamlanmasını gerektirir.
Bu işlem, köpüklü köpüklü şaraplar için doğrudan şişelerde şu şekilde yapılır: